ေႏြဦး၊ သစ္ရြက္မ်ားႏွင့္ အိပ္ယာထေနာက္က်ေသာ ထိုေန႕

ထုိေန႕က ေႏြေရာက္ၿပီဟု အေမက ေျပာသည္။ ေႏြေရာက္လွ်င္ လုပ္စရာ အလုပ္မ်ား ကြ်န္ေတာ္႔တြင္ ခပ္မ်ားမ်ားမရွိပါ။ သုိ႔ေသာ္ မႏၱေလးမွ ေမာ္ဒန္ဝတၳဳတုိကဗ်ာဆရာ ေနမ်ဳိးကေတာ့ ေႏြဦးေရာက္လွ်င္ လုပ္စရာ ခပ္မ်ားမ်ားရွိသည္ကုိ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထဲတြင္ ေရးသားထားတာ ဖတ္ခဲ႔ရဖူးသည္။ ဆရာေနမ်ဳိး လုပ္ၿပီးပါၿပီလား။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ ထုိေန႔က ေႏြဦးေရာက္ခဲ႕သည္မွာ အေသအခ်ာျဖစ္သည္။ ထုိေန႔က ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ရာထေနာက္က်သည္။ ထုိေန႔က အိမ္ေရွ႕ပိေတာက္ပင္တြင္ ပိေတာက္ပန္းမ်ားပြင္႔သည္။ ထုိေန႔က အိမ္နံေဘးရွိ သရက္ပင္မွ သရက္ကင္းသီးေလးမ်ား တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြက်သည္။ ထုိေန႕က သစ္ရြက္တုိ႕ မည္သုိ႕မည္ပုံ ေၾကြက်ခဲ႕မွန္း ကြ်န္ေတာ္ သတိမရ။ ထုိေန႔က ကြ်န္ေတာ္အိပ္ရာထေနာက္က်သည္။ ထုိေန႕အိပ္ရာထေနာက္က်သည္ဟုေျပာရေသာ္လည္း ထုိေန႔က ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ရာဝင္ခဲ႔သည္မွာ ေသခ်ာခဲ႔ရဲ႕လား မေျပာ တတ္ပါ။ ထုိေန႔က မွတ္မွတ္ရရ ကြ်န္ေတာ္ မည္သည္႕အရာကုိမွ သတိမရခဲ႔။ ထုိေန႕က ကြ်န္ေတာ္မွတ္မိသည့္အရာမ်ားထဲတြင္ မနက္ခင္းေစာေစာစီးစီး ေလျပည္တျဖဴးျဖဴးတုိက္ခတ္ေနသည္။ အိမ္အျပင္တြင္ သစ္ရြက္တုိ႕ ရွပ္တုိက္ေျပးလႊားသံကို ၾကားေနရသည္။ ဖ်တ္ကနဲ႕ ႏုိးလာေသာ္လည္း အိပ္ခ်င္စိတ္ရွိေနသျဖင့္ ကုတင္ေျခရင္းတြင္ ျပဳတ္က်ေနေသာ ေစာင္ကုိ ျပန္ေကာက္ၿခံဳကာ မ်က္လုံးမ်ားဇြတ္အတင္းမွိတ္၍ အတင္းအိပ္ပစ္ခဲ႔သည္။ နားထဲတြင္ သၾကၤန္သီခ်င္းသံ သဲ႔သဲ႔ တုိးတုိး ေလးၾကားေနရသည္။ သုိ႕ေသာ္ တူးပုိ႕သံမၾကားရ။ သၾကၤန္ေရာက္ၿပီလား။ အိပ္မက္ေလလား။ ဝုိးတဝါးမသိစိတ္ထဲတြင္ ပိေတာက္ရနံ႕ ခပ္ပါးပါးကုိပါ ခံစားရသည္။ ကြ်န္ေတာ္တြင္ မႏွစ္ကေပး၍ ေရေတြစုိလုိ႔ပ်က္သြားေသာ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္၏ လိပ္စာမရွိပါ။ အဆုိေတာ္၊ရုပ္ရွင္၊ ဗြီဒီယိုႏွင့္ သၾကၤန္မင္းသားၾကီး ကိုေဇာ္ဝမ္းတြင္ ရွိသည္။ သူေရာ ထုိလိပ္စာ ပုိင္ရွင္ေကာင္မေလးကုိ ရွာလုိ႔ ေတြ႔ပါၿပီလား။ ေတြ႕သည္ျဖစ္ေစ မေတြ႕သည္ျဖစ္ေစ ထုိေန႔က ေႏြေရာက္ၿပီဟု အေမက ေျပာသည္။ ထုိေန႔က ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ရာထ ေနာက္က်သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ အိပ္ရာထကာစတြင္ မည္သည့္ အရာကုိမွ ကြ်န္ေတာ္သတိမရ။ မွတ္မွတ္ရရ ထုိေန႕က ျပတင္းတံခါးကို ဖြင့္လုိက္သည္ႏွင့္ အိမ္ဝင္းထဲတြင္ သစ္ရြက္ ေၾကြမ်ားျဖင့္ လွလွပပရွဳပ္ပြေနသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ထုိေန႔က ၿခံထဲ လွည္းက်င္းသန္႔ရွင္းစရာ တံျမက္စည္းေပ်ာက္ေနခဲ႔ျခင္းႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္႕ တြင္ တံျမက္စည္းရွာေဖြလုိစိတ္မရွိျခင္းတုိ႕ တထပ္တည္း က် ေနခဲ႕ျခင္းမွာလည္း မွတ္မွတ္ရရ။ ထုိေန႔က သစ္ရြက္တုိ႕ ေလစီးထဲ ေမ်ာလြင့္ေနပုံကုိၾကည္႔ရသည္မွာ ကုိယ္တုိင္ ေလစီးထဲတြင္ လုိက္ပါ လြင့္ေမ်ာရသလုိ ခံစားမိသည္။ သစ္ရြက္မ်ားအေၾကာင္း ကဗ်ာအက္ေဆးတစ္ပုဒ္ေရးရလွ်င္ ေကာင္းမည္ဟု စဥ္းစားမိေသာ္ လည္း ထုိေန႕က ကြ်န္ေတာ္ မေရးျဖစ္ခဲ႔။ မေရးျဖစ္ခဲ႔ဟု ထင္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တြင္ သစ္ရြက္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ သည့္ ကဗ်ာအက္ေဆး တစ္ပုဒ္တေလမွ ရွိမေနခဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ သစ္ရြက္မ်ားအေၾကာင္း ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ေလာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္လက္ေပ်ာ္ရြင္ ရွိေနခ်ိန္မွာ ေရးဦးမည္ဟု စဥ္းစားထားပါသည္။ ေႏြဦးကေတာ့ ထုိေန႔က အမွန္တကယ္ ေရာက္ရွိခဲ႔ပါသည္။ အိမ္အျပင္တြင္ ေလတျဖဴးျဖဴးတုိက္ခတ္ေနေသာ္လည္း မုိးလင္းစ ေနအပူရွိန္သည္ အနည္းငယ္ ပုိပူျပင္းလာ တာလဲ အမွန္တကယ္ပင္ ျဖစ္သည္။ အိမ္ေရွ႕ၿခံဝင္းထဲတြင္ ပိေတာက္ရြက္ေၾကြမ်ား၊ သရက္ပြင့္မ်ား၊ သရက္ကင္းသီးမ်ားျဖင့္ လွလွပပ ရွဳပ္ပြလ်က္။ ထုိစာေၾကာင္းမ်ားကုိ အေပၚဘက္တစ္ေနရာရာတြင္ ေရးသားမိခဲ႔သလုိရွိေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္တြင္ ထပ္မံေရးသား လုိစိတ္ရွိေနသျဖင့္ သည္းခံဖတ္ေပးပါရန္ ၾကားျဖတ္ေတာင္းပန္ခ်င္ပါသည္။ ထုိေန႔က အေၾကာင္းမ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္ သတိမရေတာ့သည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္သည္။ ထုိေန႕က ကြ်န္ေတာ္အိပ္ရာထ ေနာက္က်ခဲ႕ျခင္းအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ထပ္မံ မေရးေတာ႔ပါ။ သစ္ရြက္မ်ား တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေၾကြေနၾကာင္းလဲ ကြ်န္ေတာ္မေရးေတာ့ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ထုိေန႔က ေႏြေရာက္ၿပီဟု အေမ မေျပာေတာ့။ အေမႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ ခြဲေနရတာၾကာၿပီ ျဖစ္သည္။ ယခုထက္ပုိေျပာရလွ်င္ လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္မ်ား ေႏြဦးေရာက္ခါစ ကာလမ်ားကတညး္က အေမ၊ အေဖ၊ညီေလးမ်ားႏွင့္ပါ ခြဲေနရတာ ၾကာၿပီ ျဖစ္သည္။ ခြဲခြာစ ေန႔ရက္မ်ားတြင္ေတာ႕ အေဖ၊ အေမႏွင့္ ညီေလးမ်ားကုိ ေမ႔ေနေၾကာင္း ဝန္ခံပါသည္။ သုိ႕ေသာ္ ယခုလုိေႏြဦးေရာက္သည္ႏွင့္ ကေလးဘဝကတည္းက ေနခဲ႔ရေသာ အိမ္ေလးႏွင့္ အေမ့ကို အရမ္းသတိရပါသည္။ ထုိစဥ္က ေႏြေရာက္ၿပီဟု အေမ မေျပာေသာ္လည္း ေက်ာင္းမ်ားပိတ္ခ်ိန္ျဖစ္၍ ေႏြေရာက္မွန္း ကြ်န္ေတာ္ သိသည္။ အေတာ္အတန္က်ယ္ဝန္းေသာ အေမ႕၏ ဘုိးဘြားပုိင္ေျမကြက္ေလးထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကေလးမ်ား က်ယ္က်ယ္လြင့္လြင့္ ကစားႏုိင္ေစရန္အတြက္ လုံေလာက္သည့္ အျပင္ ဆီးေဆာ၊ လႊဲဒန္း၊ မနိမ္႕မျမင့္ ဆင္ထားေသာ ေလွ်ာမ်ားရွိသျဖင့္ ေက်ာင္းပိတ္ၿပီ ဆုိသည္ႏွင့္ အေမ႔အိမ္ေလးထဲတြင္ ကေလးမ်ားေဆာ႕ကစားသံျဖင့္ ဆူညံေနေလ႔ရွိသည္။ ထုိ႕ျပင္ အေမ႔အိမ္ေလး ထဲမွာ ေႏြေရာက္ တုိင္း သရက္သီးေတြ ျပြတ္သိပ္ေနေအာင္ သီးေလ႔ရွိသည့္ သရက္ပင္ေလးတစ္ပင္လဲ ရွိသည္။ ထုိသရက္ပင္ေလးကုိ အေဖကုိယ္တုိင္ စုိက္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ အေဖက ထုိသရက္ပင္ေလးမွာ အေဖကုိယ္တုိင္ျဖစ္ၿပီး ထူထူထဲထဲအုံ႕ဆုိင္းေနေသာ သရက္ရြက္ မ်ားမွာ အေမျဖစ္သည္ဟု ေျပာသည္။ ထို႕ေနာက္ အပင္ေပၚသုိ႕ လက္ညွဳိးညႊန္ျပၿပီး အဲဒီ သရက္သီးေလးေတြဟာ သားတုိ႔ေပါ႕ လုိ႕ အေဖကေျပာလုိက္တဲ႔အခါ ကြ်န္ေတာ္က အေဖ ကြ်န္ေတာ္က အခ်ဥ္သီးမဟုတ္ဘူး၊ အခ်ဳိသီးေနာ္လုိ႕ ေျပာေတာ႕ အေဖက ကြ်န္ေတာ္႕ကုိ ၿပဳံးၿပီး ၾကည့္ေနခဲ႔သည္။ အခုေတာ့ သရက္ပင္ႏွင့္ သရက္သီးေလးမ်ား တကြဲတျပားစီ ျဖစ္ေနခဲ႔သလုိ အေဖ ကုိယ္တုိင္ေတာင္မွ ဒီသရက္ပင္ေလးရဲ႕ အေဝးမွာ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ ေႏြကေတာ့ အမွန္တကယ္ ေရာက္ရွိ လာခဲ႕ၿပီ ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေႏြဦးေပါင္းမည္မွ် ပုိင္ဆုိင္ခဲ့ဖူးေၾကာင္း ခုိင္မာသည့္ အေထာက္အထားမရွိခဲ႔ေပမဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႕ ခ်စ္သူတြင္ေတာ့ ေႏြဦးသုံးလီ ဟု ေခါင္းစဥ္တပ္ထားေသာ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ပုိင္ဆုိင္ထားပါသည္။ ထုိကဗ်ာေလးအား ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ခ်စ္သူ႕သက္တမ္း သုံးႏွစ္အမွတ္တရအျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္ေရးေပးထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ေႏြဦး ဘယ္ႏွလီ ရွိေနၿပီလဲ။ ထုိေန႕က အဲဒီေမးခြန္းကုိ ခ်စ္သူအား ကြ်န္ေတာ္ေမးခဲ႕ေသာ္လည္း သူမက မည္သုိ႕ျပန္ေျဖခဲ႔မွန္း ကြ်န္ေတာ္ စဥ္းစားမရခဲ႔။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ထုိေန႕က ကြ်န္ေတာ္အိပ္ယာထ ေနာက္က်သည္။ အိပ္ယာထ ေနာက္က်ေသာေၾကာင့္ ေခါင္းမ်ားအုံခဲကာ ထုိ႔ေန႔က အေၾကာင္းမ်ားအား ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားမရခဲ႕။ မွတ္မွတ္ရရ ထုိေန႕က ကြ်န္ေတာ္႕ မွတ္ညဏ္ထဲတြင္ သတိရတာ တစ္ခုေတာ႕ရွိသည္။ ထုိေန႕က ေလျပည္မ်ား တျဖဴးျဖဴးတုိက္ခတ္ေနသံကုိ ၾကားရၿပီး အိမ္ျပတင္းတံခါးအား ဖြင့္လုိက္သည့္အခါ ပိေတာက္ရြက္မ်ား၊ သရက္ကင္းသီး မ်ားျဖင့္ အိမ္ေရွ႕ၿခံဝင္းေလးသည္ လွလွပပ ရွဳပ္ေပပြလွ်က္ရွိသည္။ ထုိ႕ျပင္ ထုိေန႕က ေ ႏြ ေ ရ ာ က ္ၿပ ီ ဟု အေမ ေျပာသံ ၾကားလုိက္သည္။ ။


မင္းနဒီခ
Download PDF File At -- Ifile, Media Fire, Ziddu