Friday, April 20, 2012

ျပဇာတ္ေပၚက ည

ပန္းေတြက သူတုိ႕ရဲ႕ အပြင္႔ကုိ သိမ္းဖုိ႕ ျပင္ဆင္ေနတုန္း
ညက လေရာင္ကုိ တရြတ္ဆြဲေခၚတယ္
ကုိယ္႔ ကုိယ္ကုိယ္တိမ္ထဲ ထည္႔ပုန္းေနတဲ႕ ၾကယ္တစ္ခ်ဳိ႕တစ္ေလကေတာ႕
မ်က္ေတာင္ တဖ်တ္ဖ်တ္ပုတ္ခတ္ရင္း
ဓါးတလက္လက္ေသြးၿပီး လုိက္ခဲ႕မယ္တဲ႕
ေလေျပက ေနာက္ခံဂီတဆန္ဆန္ တခ်က္ျပင္းျပင္းတုိက္ခတ္ခ်ိန္
သူရဲေကာင္းအေယာက္ေဆာင္ထားတဲ႕ ေခြးက တဇြတ္ထုိးေဟာင္တယ္
တကယ္တမ္းက ေနရာေျပာင္းၿပီး ျပန္အိပ္သြားခဲ႕တာပါပဲ
ၾကာေတာ႕လဲ ေမ႕သြားမွာပါ တဲ႔
ရင္ကြဲေနတဲ ပုစဥ္းတစ္ေကာင္က အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႕ လွမ္းေျပာတယ္
ရက္စက္လုိက္တာကြယ္
ေလ်ာ႕တိေလ်ာ႕ရဲ ကာရန္မပါဘဲ ေရးထားတဲ႕ ငါ႔ကဗ်ာေလးကေတာ႕
အဲဒီညမွာ ဘာမွ မသိရွာပါဘူး
ငါတစ္ေယာက္တည္းသာ
လရိပ္ေအာက္မွာ ဒူးေထာက္က်ရင္း
ေပ်ာက္ရွသြားတဲ႕ အိပ္မက္ကုိ အရွဳံးေပးလုိက္ရတာ
လြမ္းတယ္ . . . . . .။ ။

မင္းနဒီခ

0 ဦးမွတ္ခ်က္ေရးထားသည္။:

Post a Comment