ေ၀းလြင့္အတိတ္ အိပ္မက္ေၿခရာ

အလုိမတူဘဲ ေရာက္လာတဲ႕ လက္ထပ္ဖိတ္စာရဲ႕ ေအာက္ဖက္တစ္ျခမ္းမွာ သူ႕နာမည္ေလးကုိ နာရီ စကၠန္႕သံ တခ်က္ခ်က္ျမည္သလုိ အဓိပၸာယ္မဲ႕ ေရရြတ္မိေနေပမဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႕မွာ သူမနဲ႕ပတ္သက္လုိ႕ လြမ္းစရာအတိတ္ကလြဲၿပီး တျခား ဘယ္လုိ ပတ္သက္မွဳမ်ဳိးမွ ရွိမေနခဲ႕တာ အေသအခ်ာ။ အသည္းကြဲတယ္ဆုိတာ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္မထြက္ေပမဲ႕ ရင္ထဲနင့္ေအာင္ နာေနတတ္တဲ႕ စၾက၀ဠာဒဏ္ရာတစ္ခုပါပဲ။ ခ်စ္တတ္သူတုိင္း ခံစားတတ္ပါလိမ္႕မယ္။ မစိမ္းကား မရက္စက္ခဲ႕ေပမဲ႕ `သံေယာ ဇဥ္ ဆုိတာ အခ်စ္မဟုတ္ဘူး´ လုိ႕ တုိးသက္ညင္သာစြာေျပာခဲ႕တဲ႕ စကားသံေလးကုိ ျပန္ၾကားမိတုိင္း ၀မ္းနည္းလာတတ္တဲ႕ စိတ္ကုိ တားဆီးလုိ႕မရႏုိင္ခဲ႕ဘူး။ အရာရာဟာ မေန႕တစ္ေန႕ကလုိပါပဲ။ ဟုတ္တယ္။ ျပန္ေတြးတုိင္း သူမအနားျပန္ေရာက္ ေရာက္သြားခဲ႕သလုိမ်ဳိး သူမဟာ ကြ်န္ေတာ္ အတိတ္ ပစၥဳပၸန္ အနာဂတ္ကုိ စုိးမုိးလြန္းခဲ႕ပါတယ္။
သံေယာဇဥ္ဆုိတာ ကုိယ္႔လည္ပင္းကုိယ္ျပန္စြပ္ထားတဲ႕ မျမင္ႏုိင္ေသာႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းပဲလား။ အားလုံးၿပီးဆုံး သြားခဲ႕ပါၿပီ။ ေပ်ာ႕ညံ႕တဲ႕သူတစ္ေယာက္လုိ႕ ထင္ရင္လည္း ထင္ပါေစေတာ႕။ မငုိခ်င္ဘဲက်လာတဲ႕ မ်က္ရည္စေတြက ပါးျပင္ေပၚမွာ အထိန္းအကြပ္မဲ႕ စီးဆင္းလာသည္။ တစ္ရံတစ္ခါဆီက လင္းခ်င္ေတာက္ပခဲ႕တဲ႕ ေရႊေရာင္အိပ္မက္ေတြနဲ႕အတူ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္က လြင့္ျပယ္ေ၀၀ါး ဖမ္းဆုပ္မရႏုိင္ေတာ႕။ တမ္းတမ္းတတ သတိရမိတဲ႕ ညတုိင္းမွာ ဒီလုိတျဖည္းျဖည္းနဲ႕ မေ၀းပါရ ေစနဲ႕ လုိ႕ ဆုေတာင္းခဲ႕ဖူးေပမဲ႕ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ဒီလုိေ၀းခဲ႕ရတာ ရင္နာတယ္။ သမား႐ုိးက် ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ဆန္ေပမဲ႕ သူမကုိမွ ခ်စ္မိသြားခဲ႕တဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႕ အလြန္တရာ ဆန္းၾကယ္လွပလြန္းတဲ႕ နတ္သမီးပုံျပင္တစ္ပုဒ္လုိပါပဲ။ ႏူးည႔ံေပ်ာ႕ေပ်ာင္းစြာ၊ ျမတ္ႏုိးသိမ္ေမြ႕စြာနဲ႕ကြ်န္ေတာ္ႏွလုံးသားရဲ႕ အနက္ရွဳိင္းဆုံးတစ္ေနရာကုိ သူမ မသိမသာ ခ်ဥ္းနင္း ၀င္ေရာက္သိမ္းပုိက္ေနခဲ႕တာ ကြ်န္ေတာ္ သတိထားမိတဲ႕အခ်ိန္မွာေတာ႕ ေနာက္ျပန္ဆုတ္လုိ႕မရေအာင္ကုိ အရာရာဟာ စူးနစ္ခုိင္မာေနခဲ႕ပါၿပီ။ သူမနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ကုမၸဏီတစ္ခုရဲ႕ ၀န္ထမ္းေတြပါ။ ဒါေပမဲ႕ မတူတာက သူမက ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ အထက္အရာရွိျဖစ္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္က သူမရဲ႕ လက္ေထာက္၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ အေနအထားပါ။ ကြ်န္ေတာ္႕ထက္ အသက္ နည္းနည္းေလးႀကီးၿပီး ရာထူးျမင့္တာကလြဲရင္ သူမဟာ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လုိပါပဲ။ မုိးေတြရြာရင္ သူမ ေပ်ာ္တယ္။ ႏွင္းေတြက်တဲ႕ မနက္ခင္းေတြဆုိရင္ က်ဳံးနံေဘးမွာ လမ္းထြက္ေလွ်ာက္တယ္။ သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႕ ၀ုိင္းဖြဲ႕စကားေျပာ လုိ႕ ရယ္သံအက်ယ္ႀကီးၾကားလုိက္ရရင္ အဲဒါသူမအသံပဲ။ သူမအလုပ္စားပြဲေလးေဘးမွာ အခ်ဥ္ထုပ္၊ အခ်ဳိထုပ္ေတြနဲ႕ ဘယ္ေတာ႕မွ မုန္႔ျပတ္တယ္ဆုိတာ မရွိေစရ။ ဒါေပမဲ႕ သူမက စည္းကမ္းရွိတယ္။ အလုပ္ခ်ိန္ တိက်တယ္။ လုပ္ငန္းကုိ ေလးစား တယ္။ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ျပတ္သားတယ္။ သူမ႐ုံးမတက္တဲ႕ေန႕ေတြ ဆုိရင္ ႐ုံးတစ္႐ုံးလုံး အသက္မဲ႕သြားတယ္ ထင္ရေလာက္ေအာင္ ပ်င္းရိေျခာက္ကပ္တိတ္ဆိတ္လုိ႕။ အဲဒီလုိမ်ဳိး သူမဟာ အားလုံးကုိ ဆြဲေဆာင္ သိမ္းသြင္းႏုိင္စြမ္းရွိတဲ႕ သူတစ္ေယာက္ေပါ႕။ အလုိက္မသိကုန္လြန္သြားတဲ႕ ရက္လႏွစ္တစ္ခ်ဳိ႕မွာ ကြ်န္ေတာ္ဟာ သူမနဲ႕ အတူတူအလုပ္လုပ္ရင္း သူမနဲ႕အတူတူ စကားေတြ ေျပာရင္း သူမနဲ႕ အတူတူ၀ုိင္းဖြဲ႕ စားေသာက္ရင္း ကြ်န္ေတာ္႔ဘ၀ဟာ သူမမပါရင္ မျပည္႔စုံေတာ႕သလုိ သူမမရွိရင္ ကြ်န္ေတာ္႔ အသက္ရွင္ျခင္းဟာ အသက္မဲ႕သြား သလုိခံစားခဲ႕ရတယ္။ ဒါဟာ သူမကုိ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္မွန္းမသိ ခ်စ္ေန ခဲ႕ၿပီဆုိတာ အထပ္ထပ္ ေသခ်ာေစခဲ႕တဲ႕ အေၾကာင္းတရား ေတြပဲေပါ႕။ ဘယ္သူမွ ႐ုိက္မစစ္ေဆးလည္း ကြ်န္ေတာ္၀န္ခံပါရေစ။ ကြ်န္ေတာ္ သူမကုိ ခ်စ္တယ္။ ႀကိဳးခ်င္းထားလုိ႕ပဲ ၿငိတယ္ေျပာေျပာ နီးစပ္မွဳမွာ သာယာသြားမိတာလုိ႕ပဲဆုိဆုိ ရႊန္းလဲ႕ေတာက္ပ တဲ႕ သူမမ်က္၀န္း ညဳိညိဳေတြ ေအာက္မွာ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အခ်စ္ကုိဒူးေထာက္ႀကိဳဆုိခဲ႕ပါတယ္။ ခုိင္မာစြာနဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္မိတဲ႕ သံေယာဇဥ္ေတြထဲမွာ ေက်နပ္စြာနဲ႕ ႐ုန္းမထြက္ခဲ႕မိတာလဲ အမွန္ပါပဲ။ ဒီထက္ပုိေျပာလဲ ဒီစကားပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္သူမကုိ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႕ ပုိခ်စ္ တတ္ခဲ႕တယ္။
႐ုံးဆင္းခ်ိန္ရဲ႕ အိမ္အျပန္ေလွကားထစ္ေလးမွာ ႏွဳတ္ဆက္လက္ျပခဲ႕ရတဲ႕ အခ်ိန္ေတြတိုင္း ရင္ထဲ လြမ္းလြမ္း ဆြတ္ဆြတ္နဲ႕ တစ္စုံတစ္ရာ ဆုံး႐ွဳံးသြားလုိက္ရသလုိ ခံစားရတယ္။ မနက္ခင္း႐ုံးတက္ခ်ိန္ေတြဆုိရင္လဲ သူမရဲ႕ လာရာလမ္း ေလးကုိ မွန္းေမွ်ာ္ေငးေနရတာ အ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္ ေနအလင္းေရာင္ကုိ အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္သူတစ္ေယာက္က ေမွ်ာ္လင့္ေနသလုိမ်ဳိး ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလြန္းရဲ႕။ သူမရဲ႕ အရယ္အၿပံဳး အၾကည္႔တစ္ခ်က္မွာ မ်က္လႊာခ် ေခါင္းငုံ႕ျပန္ခဲ႕ရတဲ႕ အခ်ိန္ေတြကို အခုျပန္ေတြးမိေတာ႕မွ ႏွေျမာစရာေကာင္းလုိက္တာ။ သူမရဲ႕ အနားမွာ အရိပ္ကေလးတစ္ခုလုိ ေနခ်င္တယ္။ သူမ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ အလုပ္လုပ္ေနခ်ိန္မွာ သူမကုိင္ထားတဲ႕ mouse ကေလး ျဖစ္ခ်င္တယ္။ သူမတပ္ထားတဲ႕ ပါ၀ါမပါတဲ႕ မ်က္မွန္ေလးျဖစ္ခ်င္တယ္။ သူမ ကုိင္ထားတဲ႕ ဟမ္းဖုန္းေလးမွာ တြဲေလာင္းခ်ိတ္အလွဆင္ထားတဲ႕ အရုပ္ကေလးတစ္ရုပ္လဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ရင္ထဲမွာေတာ႕ လူငယ္ပီပီ အရူးအမူးခ်စ္ျပခ်င္ေပမဲ႕ သူမရဲ႕ ရာထူးဂုဏ္၊ သူမရဲ႕ အိေျႏၵသိကၡာေတြကုိ ငဲ႕ညွာၿပီး တိတ္တိတ္ကေလး ခုိးခ်စ္ေနရတာ ရင္ေမာစရာေကာင္းလုိက္ပါဘိ။ ကြ်န္ေတာ္႔အခ်စ္ေတြကုိ ဖြင့္မေျပာဘဲ သူမသိပါေစ။
အခ်စ္ဆုိတာ ေဆာင္းေႏွာင္းရဲ႕ လက္က်န္ႏွင္းစက္တစ္စက္လုိမ်ဳိး တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေ၀၀ါးျပယ္လြင့္သြား တတ္ တဲ႕ အရာမဟုတ္ပါဘူး။ ရာသီစာပန္းတစ္ပြင့္လုိ အလွပဆုံးပြင္႕ၿပီးသြားတာနဲ႕ အခ်ိန္တန္ေၾကြ သြားတတ္တဲ႕အရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္က ခ်စ္ျခင္းတရားကုိ ႏွင္းစက္ေလးလုိ ျဖဴစင္သန္႕ရွင္းစြာနဲ႕ ေျမကမာၻလုိ ခုိင္မာတည္ၾကည္စြာ အေလးအနက္ တည္ေဆာက္ၿပီး ခ်စ္ျပခြင့္ရခ်င္မိတာပါ။ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ႔လည္း ဒီလုိတိတ္တိတ္ကေလး ခုိးၿပီးခ်စ္ေနရတာလဲ ၾကီးျမတ္ ခမ္းနားတဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကုိ တုိးတုိးေလး ရြတ္ဖတ္ေနရသလုိမ်ဳိး ရင္ခုန္စရာလည္းေကာင္းရဲ႕။ ပန္းပြင္႔ေလးကုိ ၀တ္ရည္ မစုပ္ ရက္တဲ႕ ပ်ားတစ္ေကာင္လုိ သူမ မျမင္ႏုိင္ေအာင္ ခုိးၾကည္႔ေနရတာလဲ တစ္မ်ဳိး ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းရဲ႕။ ဒါေပမဲ႕ ဒါေပမဲ႕ ေလ။ ကုိယ္႔ခ်စ္သူကုိခ်စ္တဲ႕အေၾကာင္း ကမာၻဦးလူေတြစာလုံးေပါင္းခဲ႕သလုိ ကြ်န္ေတာ္လဲတယုတယဖြဲ႕ႏြဲ႕ခ်င္မိတာေပါ႕။ ဓာတုကလ်ာ နဲ႕ နတ္သွ်င္ေနာင္၊ ရုိမီယုိနဲ႕ ဂ်ဴးလိယက္၊ တုိက္တန္းနစ္႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားထဲက ဂ်က္နဲ႕ ရုိ႕စ္တုိ႕လုိ ကမာၻေက်ာ္တဲ႕ အခ်စ္ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ကြ်န္ေတာ္လည္း သူမနဲ႕ သရုပ္ေဆာင္လုပ္ခ်င္မိတာေပါ႕။ သူမကုိယ္တုိင္လဲ ကြ်န္ေတာ္႕ရဲ႕ ဖုံးအုပ္မထားႏုိင္ ေအာင္ ဖိတ္စင္က်လာတဲ႕ အၾကည္႕ ေတြ၊ ပြင့္အန္ထြက္က်ေနတဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႕ရဲ႕ ၾကင္နာျမတ္ႏုိးမွဳေတြ ဂ႐ုစုိက္ ေႏြးေထြးမွဳေတြ ကို မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ သဘာ၀တတ္အပ္တဲ႕ ပညာေတြနဲ႕ ရိပ္မိေနၿပီ ထင္တာပဲ။ ၿပီးေတာ႕ သူမရဲ႕ မ်က္၀န္းထဲမွာ ျမင္ေနရတဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ တန္ျပန္ေႏြးေထြးမွဳနဲ႕ ဂ႐ုစုိက္ၾကင္နာမွဳေတြ၊ ကြ်န္ေတာ္႔အေပၚမွာ ဆက္ဆံတဲ႕ သူမရဲ႕ အျပဳအမူေတြဟာ သာမန္ထက္ပုိၿပီး ႏူးညံ႔သိမ္ေမြ႔ေနခဲ႕တာ၊ သူမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ ၀ုိင္းစေနာက္တဲ႕အခါ သူမရဲ႕ရွက္ေသြးျဖန္းသြားတဲ႕ အမူအယာ။ တစ္ခါတစ္ေလ ကြ်န္ေတာ္မသိေအာင္ ကြ်န္ေတာ္႕ကုိ စုိက္ၾကည္႕ေနတဲ႕ သူမရဲ႕ မ်က္၀န္းညဳိညဳိေတြဟာ သူမနဲ႕ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႕ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လုိပါပဲ။ အိပ္မက္တူရင္ ရင္ခုန္သံလည္း တူရမွာေပါ႕။
ခံစားမွဳကုိယ္စီနဲ႕ မ်က္၀န္းေတြက ေျပာေနတဲ႕ စကားလုံးေတြကုိ ႏွလုံးသားနဲ႕ ၾကားေနရတာ ကြ်န္ေတာ္႔ အတြက္ေတာ႕ ေက်နပ္စရာေကာင္းလွရဲ႕။ ဒီလုိတျဖည္းျဖည္း အခ်ိန္ေတြၾကာလာခဲ႕ေပမဲ႕ သူမနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႔ၾကားမွာ အခ်စ္ ဆုိတဲ႕ ပန္းႏုေရာင္ပု၀ါပါးပါးေလးျခားထားတာကလြဲလုိ႕ အရာရာဟာ စိတ္ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြနဲ႕ ျပည္႔စုံလြန္းခဲ႕ တာပါပဲ။ ဒီလုိနဲ႕ တစ္ေန႕ အထပ္ထပ္တင္းထားတဲ႕ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေတြကုိ ယုံၾကည္ကုိးစားစြာနဲ႕ `မ ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္တယ္´။ `မ ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္တယ္´ လုိ႕ ေျပာလုိက္မိတဲ႕အခါ ဇာတ္လမ္းရဲ႕ လွည္႕ကြက္ဟာ ကြ်န္ေတာ္ထင္မထားတဲ႕ ႐ုိက္ခ်က္နဲ႕ ကန္႔လန္႕ကာေနာက္ကြယ္ကေန ေရာက္လာပါေတာ႔တယ္။
သူမရဲ႕ ၾကည္လဲ႕ရႊန္းစုိေနတဲ႕ မ်က္၀န္းညဳိမွာ ႏွင္းရည္စက္ေတြ တြဲလဲခုိလွ်က္။ ေလတစ္ခ်က္အေ၀႔မွာ လွဳပ္ခါ သြားတဲ႕ သူမဆံႏြယ္ေလးေတြဟာ ၀င္းပပါးျပင္မွာ အၿငိၿငိ အယွက္ယွက္။ သူမပါးျပင္ေပၚက စိမ္းျမေသြးေၾကာေလးေတြကုိ ၾကည္႔ရတာ ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႕ ကမာၻဦးလူသားေတြ မီးကုိ စတင္ေတြ႔ရွိလုိက္သလုိမ်ဳိး။ ကြ်န္ေတာ္႔ ရင္ခုန္သံေတြဟာ စက္သံမမွန္ေတာ႕တဲ႕ နာရီတစ္လုံးလုိ ခုန္သြားလုိက္ ရပ္သြားလိုက္နဲ႕။ သူမကေတာ႕ အမူအယာ အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္း သရုပ္ေဆာင္ တတ္တဲ႕ အကယ္ဒမီမင္းသမီးတစ္လက္လုိ ေအးစက္စက္အၾကည္႔ေတြနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ကုိ ၾကည္႔တယ္။ ၿပီးေတာ႕ ႏွဳတ္ခမ္းႏွစ္ လႊာကို တင္းတင္းေစ႕လုိ႕ မ်က္လႊာကုိ အသာခ် ကြ်န္ေတာ္႕ေရွ႕က ႏွဳတ္မဆက္ပဲ လွည္႔ထြက္သြားခဲ႕တယ္။ ဘာအဓိပၸာယ္နဲ႕ ဘယ္လုိနားလည္ရမယ္ဆုိတာ မခန္႕မွန္းတတ္ေတာ႕ေအာင္ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီညက အိပ္ေရးေတြပ်က္လို႕ အိပ္မက္တေစၧ အေျခာက္ခံခဲ႕ရတယ္။ သူမနဲ႕ ေ၀းရမွာ ေၾကာက္တယ္။ သူမကို ပုိင္ဆုိင္ခြင့္မရမွာ ေၾကာက္တယ္။ သူမရဲ႕ အၾကည္႔ အၿပဳံးနဲ႕ သူမႏွလုံးသားကုိ ဆုံးရွဳံးလုိက္ရမွာ ေၾကာက္တယ္။ စိတ္ထင္လုိ႕ပါလုိ႕ ကုိယ္႔ ကုိယ္ ကုိယ္ျပန္အားေပးရင္း ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ကုိ ေတာင္ထိပ္ေပၚ တြန္းတြန္းတင္၊ သူမရဲ႕ ေအးစက္တဲ႕ အၾကည္႔စိမ္းစိမ္းကုိ ျပန္ျမင္ေယာင္ရင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိ ေတာင္ေအာက္ ျပန္ ျပန္လိမ္႕ခ်။ ငါဟာ သူမ မျမင္ႏုိင္တဲ႕ အရပ္က ဆစ္စီဖတ္ တစ္ေယာက္ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္လုိ႕။
ကြ်န္ေတာ္႔ဘ၀မွာ အရာရာကုိ ႐ွဳံးနိမ္႕ခဲ႕ဖူးတယ္။ မပုိင္ဆုိင္ျခင္းမ်ားစြာ စြန္႔လႊတ္ခဲ႕ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ႕ သူမကုိ ဆုံးရွဳံးစြန္႔လႊတ္ရမွာကုိေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္အသက္ေသရမွာထက္ ပုိေၾကာက္လန္႕ေနမိတယ္။ `မင္းဆီက ခ်စ္တယ္ဆုိတဲ႕ စကား မၾကားပါရေစနဲ႕ တုိ႕ဆုေတာင္းခဲ႕ဖူးတယ္ ဒါေပမဲ႕ တုိ႕ ဆုေတာင္းမျပည္႔ဘူး´။ ႐ုံးပိတ္ရက္ တနဂၤေႏြ တစ္ရက္မွာ သူခ်ိန္း တဲ႕ ေကာ္ဖီဆုိင္ေလးတစ္ဆုိင္မွာထုိင္ရင္း ကြ်န္ေတာ္ဟာ အျပစ္က်ဴးလြန္ထားတဲ႕ကေလးတစ္ေယာက္လုိ ေခါင္းကုိ ငုိက္စုိက္ ခ်လုိ႕။ သူမေျပာေနတဲ႕ စကားေတြကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ နားစုိက္ေထာင္လုိ႕။ `တုိ႕ မင္းကုိ သံေယာဇဥ္ရွိပါတယ္ ဒါေၾကာင့္မုိ႕လဲ မင္းကုိ သာမန္ထက္ပုိၿပီး ခင္တြယ္မိခဲ႕တယ္ ဒါေပမဲ႕ သံေယာဇဥ္ဆုိတာ အခ်စ္မဟုတ္ဘူးေလ´။ ေလျပင္းေတြ တ၀ုန္း၀ုန္း တုိက္ခတ္။ ႀကီးမားျပင္းထန္တဲ႕ လွဳိင္းလုံးႀကီးမ်ား။ ကူကယ္ရာမဲ႕ ေျခဦးတည္႕ရာ ေျပးလႊားေနသည္႕ လူမ်ား။ ေျမျပင္မွာ ၾကီးမားတဲ႕ အက္ကြဲေၾကာင္းႀကီးေတြ ျဖစ္ၿပီး အဲဒီအက္ကြဲေၾကာင္းေတြၾကားက တုိးထြက္လာသည္႔ မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ား။ ကမာၻပ်က္ သားေကာင္မ်ား။ ဆူညံေပါက္ကြဲ။
သူမ မ်က္ႏွာကို ေစ႕ေစ႕မၾကည္႔ရဲလုိ႕ မ်က္ႏွာလြဲလုိက္ကာမွာ ေကာ္ဖီဆုိင္ေလးရဲ႕ အေပၚေထာင္႔တစ္ေနရာမွာ ရွိတဲ႕ တီဗြီက 2012 ဇာတ္ကားျပေနေလရဲ႕။ ဒါနဲ႕ တီဗြီေနာက္တစ္လုံးဆီ မ်က္ႏွာလႊဲလုိက္ေတာ႕ ေဘာလုံးပြဲတစ္ပြဲ။ အျဖစ္ အပ်က္က ဂုိးျပတ္ရွဳံးေနသည္႔ အသင္းက ပင္နယ္တီ တစ္လုံးရသည္။ အဲဒီ ပင္နယ္တီကိုကန္သြင္းေတာ႕ ဂုိးမ၀င္ဘဲ ဂုိးတုိင္မွန္ ျပန္ကန္ထြက္။ ပင္နယ္တီမ၀င္သည္႔ ေဘာလုံးသမားအား သူ႕အသင္းေဖာ္မ်ားက ေက်ာပုတ္ၿပီး ႏွစ္သိမ္႕ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္႕
မွာေတာ႕ အဲဒီလုိ ေက်ာပုတ္ႏွစ္သိမ္႕ေပးမဲ႕သူမရွိ။ ေနာက္ေတာ႕ ေဆာက္တည္ရာ အားကုိးရာရွာမရလုိ႕ သူမကုိ ျပန္ေငးၾကည္႔ လုိက္ေတာ႕ သူမက ဆက္ေျပာတယ္။ `တုိ႕မွာ လက္ထပ္ရမယ္႕သူ ရွိတယ္ တနယ္စီေ၀းေနလုိ႕ မျမင္မေတြ႔ ၾကရေပမဲ႕ ဘယ္တုန္းကမွ အဆက္အသြယ္မျပတ္ခဲ႕ဘးူ။ တုိ႕ သူ႕အေပၚမွာ သစၥာရွိခ်င္တယ္ သစၥာရွိရမယ္လုိ႕လဲ ခံယူထားတယ္´။
ျမင္ကြင္းသည္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ မွဳန္ရီေ၀၀ါး။ မ်က္ေတာင္ေလးတစ္ခ်က္ပင္ သူမေရွ႕မွာ မခတ္ရဲေတာ႕။ တြဲလဲခုိေနတဲ႕ မ်က္ရည္စေတြဟာ မ်က္ေတာင္တခတ္မွာ အလဲလဲအၿပိဳၿပိဳျပဳတ္က်သြားေတာ႕မည္႔အလား။ သူမဆက္ေျပာေန ေသာ စကားေတြကိုလဲ မၾကားတစ္ခ်က္ ၾကားတစ္ခ်က္။ ထုိင္ခုံေတြက နီးကပ္စြာတည္ရွိေနခဲ႕ေပမဲ႕ စကားလုံးေတြရဲ႕ လားရာ ဟာ အစြန္းတဖက္ဆီကုိ ေရာက္လုိ႕ အသက္ရွဴက်ပ္လာသလုိပါပဲ။ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ႕ဘူးဆုိတဲ႕ အသိက ရင္ကုိ ႏွိပ္စက္ခဲ႕တဲ႕ အခါ ကြ်န္ေတာ္႔ ပါးျပင္ဟာလဲ မ်က္ရည္ကုိ သယ္ေဆာင္လာေတာ႕မဲ႕ ျမစ္တစ္စင္း။ ကြ်န္ေတာ္မ်က္ရည္ေတြကုိ သူမ မျမင္ေအာင္ အလ်င္အျမန္ေခါင္းငုံ႕ပစ္လုိက္အခါ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ကုိယ္႔ဒဏ္ရာကုိယ္ ျပန္ငုံ႕ၾကည္႕မိတဲ႕ ေသခါနီးသားေကာင္ တစ္ေကာင္ လုိပါပဲ။ အားလုံးဟာ သူမအလိုေတာ္အတုိင္း ကြ်န္ေတာ္ ဇာတ္သိမ္းပုိင္းမွာ ကုိယ္ေရာစိတ္ပါ မ႐ုိင္းခဲ႔ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ဘာမ်ား တတ္ႏုိင္ပါဦးမလဲ။ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ကုိယ္႔ရြက္ကုိယ္သိမ္းၿပီး ကြ်န္ေတာ္ျပန္ခဲ႕ပါတယ္။ ပင္လယ္နဲ႕ မထုိက္တန္လုိ႕ ျပန္ခဲ႕ရတဲ႕ ေလွဆုိတာ မရွိေပမဲ႕လည္း ဆုိက္ကပ္ရာ ကမ္းမသိမွေတာ႕ ရြက္လႊင့္ေနလဲ အပုိပါပဲ။ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႕ သူမမ်က္ႏွာေလးကုိ တစ္ဘ၀စာေလာက္ေတာ႕ ေငးၾကည္႔ခြင့္ရွိပါေစ။ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႕ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႕ပါ `မ´ ေရ။
အုိ မ်က္ရည္ မ်က္ရည္ေတြ။ သူမ မ်က္၀န္းညဳိမွာ မ်က္ရည္ေတြ စြတ္စြတ္စုိေနေပါ႕။ ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ။ လမ္းခြဲသူ မငုိစတမ္းေလ။ ထားလုိက္ပါေတာ႕။ သံေယာဇဥ္ဆိုတာ အခ်စ္မဟုတ္ခဲ႕ေပမဲ႕ ေႏွာင္တင္းခဲ႕တဲ႕ရင္မွာ ဒဏ္ရာက်န္တတ္စၿမဲပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ သူမကုိ ေကာ္ဖီဆုိင္ေလးထဲ ထားရစ္ၿပီး ႏွဳတ္မဆက္ပဲ ထြက္ခဲ႕လုိက္တယ္။ ႏွဳတ္ဆက္တယ္ဆုိတာ ျပန္မဆုံျဖစ္ၾကမဲ႕သူေတြ အတြက္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္အတြက္ကေတာ႕ မ်က္လုံးမွိတ္ထားရင္လဲ သူမအၿမဲရွိတယ္။ မ်က္လုံးဖြင့္ထားရင္လဲ သူမအၿမဲတမ္းရွိတယ္။ အသက္ရွဴသံေတြ ရပ္တန္႕မသြားသေရြ႕ ေန႕ေန႕ညည သူမ ကြ်န္ေတာ္ရင္မွာ အၿမဲတမ္း ရွိေနမယ္ဆုိတာ ယုံတယ္။ အၿမဲတမ္းယုံၾကည္ေနပါမယ္ ` မ´ရယ္။
ေ၀းသထက္ ေ၀းသြားခဲ႕ၾကေပမဲ႕ ျပန္ေတြးရင္ အရာရာ သူမအနားမွာ ရွိေနသလုိမ်ဳိး သူမဟာ ကြ်န္ေတာ္႔ စိတ္ကုိ ထာ၀ရစုိးမုိးထားတုန္းပါပဲ။ ဟုိးအေ၀း မျမင္ႏုိင္ေသာ အရပ္တစ္ခုဆီမွာ မဂၤလာပြဲတစ္ခုက်င္းပေကာင္း က်င္းပေနပါ လိမ္႕မယ္။ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးမွဳေတြနဲ႕ ႏွစ္ဖက္မိဘအသုိင္းအ၀ုိင္းေတြၾကားမွာ ရင္႔က်က္တည္ၿငိမ္ ကေလးဆန္ဆန္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းေသာ မ်က္၀န္းညဳိညဳိသတုိ႕သမီးတစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ရြင္ေကာင္းေပ်ာ္ရႊင္ေနပါလိမ္႕မယ္။ အနည္ထုိင္ခဲ႕တာ ၾကာၿပီျဖစ္ေပ မဲ႕ ဒဏ္ရာအေဟာင္းမုိ႕ အမာရြတ္ျမင္တုိင္း သတိရမိတာ မဆန္းပါဘူး။ ေကာ္ဖီဆုိင္ေလးထဲက ျပန္ေတြးတုိင္း ၾကားေယာင္ေနမိ တဲ႕ စကားလုံးေတြကို လက္ထပ္ဖိတ္စာေလးထဲ အၿပီးတုိင္ထည္႔သိမ္းလုိက္ရင္း ကုိယ္႔ေဘးမွာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေန တဲ႕ ဇနီးနဲ႕ သမီးငယ္ေလးကုိ မၾကားေအာင္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ခပ္တုိးတုိးေလးရြတ္လုိက္မိတယ္။

`လြမ္းခုိးတုိးတိတ္ အိပ္မက္ညစဥ္
ေရးေရးျမင္သည္ မပီ၀ုိး၀ါး
မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္

ေဆြးျပယ္လြင့္ပါး သူ႕အနားတုိး
ေမွ်ာ္ကုိးသမွ် ဖြင့္ဟေျပာခ်င္
ယုယခ်င္လည္း
ဆုိင္သူကုိယ္စီ ရွိၿပီးသားႏွင့္´



မင္းနဒီခ
Instyle Magazine
Download PDF File At -- Ifile, Media Fire, Ziddu