ၾကယ္ေၾကြည အလြမ္း

ေမွ်ာ္ေလရာ မုိးေကာင္းကင္သည္ လေရာင္အလင္းေအာက္မွာေ၀႕သီမွဳန္၀ါးလွ်က္။ တလက္လက္ႏွင့္ လင္းလက္ေနသည္႔ ၾကယ္ေလးေတြကုိ ၾကည္႔ရတာ ေၾကြေတာ႕မယ္႔ မ်က္ရည္စက္ေတြကုိ ပုတ္ခတ္တားဆီးေနသလုိမ်ဳိး။ အရာရာဟာ ငါ႔႔အတြက္ေတာ႕ ငိုခ်င္ရက္ လက္တုိ႕။ တကယ္ပါ ရီေ၀မွဳိင္းညိဳ႕ မ်က္ရည္စုိ႕လက္ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ လမ္းတစ္၀က္မွာ အလြမ္းလြန္မူးလဲ အသည္းလဲ ကြဲခဲ႕ဖူးၿပီ။ မုိးစက္လြင့္ေၾကြ ပန္းခေရေျမလူး အ႐ူးအမူးလည္းခ်စ္ခဲ႕ၿပီးၿပီ။ ငါ႕အတြက္ ဘာတစ္ခုမွ ျပန္မရခဲ႕တာေတာင္မွ ျပည္စုံလြန္းခဲ႕ပါၿပီ။ လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ လြင္႔ပ်ံ႕လာတဲ႕ ဟုိးအေ၀းက ေျခာက္ႀကိဳးကသံေတြဟာလဲ ရင္ကုိလာမွန္တဲ႕ ျမားအစင္းစင္းလုိပါပဲ။ ျပန္မေျပာခ်င္ေတာ႕ပါဘူး။ သံေယာဇဥ္နဲ႕ ေႏွာင္တင္းရင္း ရင္ကုိစူးနစ္ခဲ႕တဲ႕ ျမားတစ္ စင္းအတြက္ ေလးတင္းခဲ႕သူဟာ ကုိယ္ ကုိယ္တုိင္ပဲမုိ႕ ျပန္မေျပာခ်င္ေတာ႔ပါဘူး။

လေရာင္ကုိ ညအေမွာင္နဲ႕ မွ်ားတဲ႕ည။ အိပ္မက္တံခါး၀မွာ ပန္းဘီလူးမ်ား ကၾကပါေစ။ လိပ္ျပာ မလွတဲ႕ ညမုိ႕ ေဆးအထပ္ထပ္ သေနလဲ ထူးၿပီး မလွေတာ႕ပါဘူး။ ေျဖမရ ေဖ်ာက္မရ ငါကုိယ္တုိင္ေတာင္ လက္မခံခ်င္တဲ႕ သတိရျခင္းမ်ဳိးမို႕ ႏွင္းျမဴနဲ႕ခ်က္ထားတဲ႕ အရက္တစ္အုိး သူမသိေအာင္ ခုိးေသာက္ရင္း တိတ္တိတ္ေလးပဲ လြမ္းဦးမယ္။ ဒီလုိနဲ႕ မျမင္မေတြ႔ၾကေတာ႕ရင္ ေနက လကုိ ေမ႔ေနသလုိမ်ဳိး။ ေႏြဦးက ႏွင္းစက္ကုိ ေမ႕ေနသလုိမ်ဳိး။ ငါ႔ကုိ ေမ႕သြားလုိက္ေပါ႕။ ေျမဆြဲ အားက ရုန္းထေနတဲ႕ေတာင္ကုန္းေတြလုိမ်ဳိး ခ်စ္ျခင္းတရားက ရုန္းမထမိတဲ႕ ငါကေတာ႕ အ႐ွဳံးကုိပဲ ျပန္တူးေဖာ္မယ္။ ညက နက္သထက္ နက္လာခဲ႕ၿပီ။ နားထဲ ၾကားမိတဲ႕ နာရီသံေခ်ာင္းေခါက္သံဟာ တေစၧတစ္ေကာင္ရဲ႕ ေစာင္းႀကိဳးခတ္သံလုိမ်ဳိး ငါ႔ကုိ ညွဳိ႕ငင္ ေျခာက္လွန္႕လုိ႕။ ရင္ခုန္သံတဒိတ္ဒိတ္နဲ႕ အိပ္မရတဲ႕ညေတြမွာေတာင္ ငါဟာ မင္းပါတဲ႕အိပ္မက္ကုိ မက္ခ်င္ ေနတုန္း ပါပဲ။ ခ်စ္သူ ငါ႔အခ်စ္ေတြ အတုန္းအရုန္းက်ဆုံးခဲ႕လည္း အခုထက္ထိ အၿပဳံးမပ်က္တဲ႕ ငါ႕ကုိယ္ ငါ ေနာင္တမရခ်င္ပါဘူး။ ငါကုိယ္က ခ်စ္မိသူေလ။ စိတ္ကူးနဲ႕ပဲ ႐ူးတယ္ေျပာေျပာေပါ႕။ ဒီထက္ပုိေ၀းလဲ ဒီထက္ပို မေ၀းေတာ႔ပါဘူးဆုိတဲ႕ ေမာင္သိန္း ေဇာ္ရဲ႕ ကဗ်ာေလးထဲကလုိ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိယ္ ျပန္အားတင္းရင္း ကုိယ္႔ရင္ကုိ ကုိယ္ျပန္သစ္ ဆက္ခ်စ္ေနဦးမယ္။ ေႏြဦးရဲ႕ သစ္ရြက္ေၾကြေတြလုိ ပင္လယ္ဆီ စီးဆင္းသြားတဲ႕ မုိးေရစက္ေတြလုိ ေဆာင္းေႏွာင္းရဲ႕ ပြင့္ဖတ္ေတြေပၚက လက္က်န္ႏွင္းစက္ ေလး တစ္ပြင့္လုိမ်ဳိးပဲ ငါ႔ကုိ သတိရေပးပါ။ အခ်စ္ဆုိတာ မင္းဖတ္ၿပီး နားမလည္လုိက္တဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လုိပါပဲ ။ ငါ႔ကုိ သတိရေပးပါ။ ငါဟာ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းဆုိတဲ႕ ေသတၱာေလးကုိ ဖြင့္ၾကည္႔မိတဲ႕ ကမာၻဦးရဲ႕ ေနာက္ဆုံးပန္းသီးေလးတစ္လုံးပါ။ အဲဒီအ တြက္ ငါ႔ကုိ သတိရေပးပါ။ ငါဟာ ေမွ်ာ္လင့္စရာဆုိလုိ႕ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေလးတစ္ခုေတာင္မွ မရွိေတာ႕တဲ႕ ေလႏွင္ရာတိမ္ေမ်ာေလး တစ္ခုပါ။ ငါ႔ကို သတိရ ေပးပါ။ ေနာက္ဆုံး သတိရစရာမက်န္ေတာ႔ဘူးဆုိရင္ေတာင္ ငါ႔ဆုိတဲ႕ ေကာင္ကုိ ေမ႕ပစ္လုိက္ဖုိ႕ ခဏ ေလး သတိရေပးပါ။ သတိ ရေပးလုိက္ပါ။ ဒီလုိအပူ ဒီလုိအလြမ္းနဲ႕ ငါ႔ညေတြကုိ မုတ္သုန္ဘယ္ႏွခုတုိင္ေအာင္ လႊတ္တင္တမ္းတ ျဖတ္သန္းေနရဦးမွာလဲ။ ပင္ပန္းလြန္းလွရဲ႕။ ညလုိလုိ မနက္လုိလုိ အခ်ိန္အထိ သတိတရနဲ႕ တမ္းတေနခဲ႕ေပမဲ႕ ငါ႔ရင္ဘတ္က အလြမ္းနကၡတ္မွာပဲ ေရာက္ေရာက္ေနတာ ခက္တယ္။ ထားလုိက္ပါ။

မလြတ္ေျမာက္ရင္လဲ ေနပါေစေတာ႕။ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္လွည္႔ထြက္လာတဲ႕ ေျမေခြးတစ္ေကာင္လုိ ဒီအပင္က စပ်စ္သီး ခ်ဥ္တယ္လုိ႕လဲ ဘယ္ေတာ႕မွ ငါမေျပာပါဘူး။ ေရႊေရာင္ ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံး ညြတ္က်ဖုိ႕ မုဆုိးတစ္ေယာက္လုိလဲ ဒူးေထာက္ၿပီး မေတာင္းပန္ခ်င္ေတာ႕ပါဘူး။ ငါ႔ကုိလြမ္းရင္ ၾကယ္ကုိ ၾကည္႔ ငါကလြမ္းရင္ ၾကယ္လုိေၾကြမယ္။ လေရာင္ျပယ္ ေ၀းလြင့္ပါး ရင္ခုန္သံစကားကုိ နားဆင္ ငါရင္တစ္စုံျပန္ရွင္သန္ဖုိ႕ ေနာက္ကမာၻတစ္ခုအထိ ျပန္ေစာင့္စားရင္း။
ႀကိဳးသည္လည္း ျပတ္ခဲ႕ၿပီ။ ၿမဲၿမံစြာ ေႏွာင္တင္းရင္း ႀကိဳးသည္လည္း ျပတ္ခဲ႕ၿပီ။ မီးသည္လည္း ၿငိမ္းခဲ႕ၿပီ။ လင္းလက္စြာ အေမွာင္ခြင္းရင္း မီးသည္လည္း ၿငိမ္းခဲ႕ၿပီ။ ထုိ႕အတူ ညသည္လည္း လင္းခဲ႕ၿပီ။ ညအေမွာင္မွာ လေရာင္ေပ်ာက္လုိ႕ ညသည္လည္း လင္းခဲ႕ၿပီ။ မည္သည္႔အရာမွ မထူးဆန္းေတာ႕။ ညသည္ မာယာလား။ ညသည္ ကဗ်ာလား။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ ထုိညက ေကာင္းကင္တြင္ ၾကယ္တစ္ပြင့္ ေၾကြက်ခဲ႕သည္။ ၾကယ္ေၾကြခ်ိန္အလြမ္းနဲ႕ ငုိရွဳိက္သံသဲ႕သဲ႕ၾကားမွာ ဆုေတာင္းသံ သဲ႕သဲ႕လား၊ ေလတုိးသံသဲ႕သဲ႕လား ၾကားလုိက္မိသည္။ ၀န္းက်င္ကုိ လွည္႕ၾကည္႔မိေတာ႕ မိမိမွ လြဲ၍ မည္သည္႔ တစ္စုံတစ္ေယာက္မွ မရွိ။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ ၾကယ္တစ္ပြင့္ ေၾကြလြင့္ခဲ႕သည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ လြမ္းဆြတ္ျမည္တမ္း၍ ေကာင္းဆဲမွာပင္ ထုိအလြမ္းတုိ႕ျဖင့္ ဆြံ႕အခဲ႕ရသည္။ အိပ္မက္ေတြ အထပ္ထပ္ အလြမ္းေတြ တလွပ္လွပ္ႏွင့္ မ်က္ရည္လြယ္တဲ႕ ၾကယ္ေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ ေၾကြတဲ႕ည။ အဲဒီညေပါ႕။ ခ်စ္သူေရ ငါ႔အခ်စ္ေတြ ေျမခခဲ႕တယ္။
မင္းနဒီခ
Download PDF File At -- Ifile, Media Fire, Ziddu